Bir hazırlık maçı daha geride kaldı!
Hazırlık diyorum çünkü öyle.
Sadece ben değil, hoca da “Daha takıma katılacak oyuncular var” diyor.
Oyuncuların birbirini tanıması, birbirine güvenmesi, şehre uyum süreçlerinin atlatılması, hocanın istediği oyun sisteminin oturması, beraber oynamadan keyif almanın ve sorumluluk bilincinin sağlanması daha uzun zaman alacak gibi.

Bu zaman içinde alınacak az ya da çok puan sonrası için önemli... Sonuçta aldığımız bir puan da bu anlamda kıymetli...

Yapacak bir şey yok! Artık işler böyle... İskelet yapınızı kurup korumuyor, çok transfere ihtiyacınız oluyorsa; ya almak istediğiniz oyuncunun fiyatının düşmesini ya da takım bulamayanların kapınızı çalmasını bekliyorsunuz.

Hal böyle olunca, hem kurduğunuz takım göle çaldığınız maya oluyor hem de hazırlık safhasını mecburen sezon içinde geçiriyorsunuz.

Durumu bildikleri ve çoğaldıkları için; artık teknik patronlar da bu duruma ses çıkarmıyor, kabullenmiş gözüküyorlar.

Daha önceki yazımda da belirttiğim üzere, şu anki takımımızı ve ortaya koyduğu  oyunu eleştirmek çok doğru değil. Elimizdeki kadro bu ve bu takım bizim takımımız... Hazır değiliz. Hazır olup kendimizi tam tarttığımızda; ne olduğumuzu, gramajımızı hep beraber göreceğiz.

Bana göre iki Mustafa, Bilal, Dodo, Peopen, Ümit gibi olgun, tecrübeli diyeceğimiz oyuncular sabır gösterilerek sürekli sahada tutulmalı. Onların yanındaki gençler daha çok koşarak onların mücadele eksiğini kapatmalı. Böylelikle zamanla birbirleriyle oynamanın keyfi alınır, takım olunur ve ahenk yakalanırsa; mayanın tuttuğunu söyleriz.
Bekleyip göreceğiz.

Yönetimin daha önce yaptığımız kulübün şehre hissettirilmediği eleştirimize cevap niteliğindeki adımlarını yavaş yavaş attıklarına şahit oluyoruz. Çocuk tribünü, maç kaçırmayan taraftarın hatırlanarak ödüllendirilmesi gibi...
Devam etmeli, otururken kamburlar geri çekilmeli, yüzler gülmeli. 
Ne olursa olsun yapılan işten keyif alınmalı.
Günahıyla, sevabıyla bu kulüp hepimizin ortak değeri...
Taşımak da zor, başarısı için sabretmek de...

Birbirini anlayarak, paylaşarak, sosyal sorumluluk bilinci taşıyarak yürümek en doğrusu...
İşkembeden de olsa; her türlü eleştiri iyi kötü sinerji sebebi, yol alma kamçısıdır. Bu unutulmamalı.
Bir şey daha unutulmamalıdır ki; onsuzluk, bunsuzluk eksikliktir.
Biri olmasa, diğerinin değeri hiç kalmaz.
Camia her şeyiyle tektir, bütündür.
N.Y.